De eerste herinneringen van mijn vader aan Ansitz Felsenheim dateren uit eind jaren 1950. Mijn grootvader Othmar Kössler senior ging, zoals destijds gebruikelijk, na de kerk graag kaarten in de tapperij  van Felsenheim, met aan zijn zijde Othmar junior, mijn vader, destijds nog een klein jongetje.

Prachtige houten lambrisering in de taverne, bedrijvigheid en een zondagse limonade zijn tot op de dag van vandaag onvergetelijke herinneringen van mijn vader. Ook jaren later liet de ansitz indruk achter bij Othmar junior, de jongen die zijn vader hielp bij het schilderen in Felsenheim. Na de sluiting van het gasthuis volgden jaren van leegstand. Maar toen de toenmalige erfgenamen van Felsenheim onze familie het huis te koop aanboden, greep mijn vader, een schilder en vergulder, met een voorliefde voor historische gebouwen, met hulp van mijn grootvader, zijn kans en begon stap voor stap met de renovaties.

In december 1978 konden de eerste vakantiewoningen worden verhuurd. Maar nog voordat de renovatiewerkzaamheden waren voltooid, overleed mijn grootvader, Othmar Kössler senior, tragisch en onverwacht in 1979. Mijn vader, destijds 26 jaar oud, Othmar junior, nam het kasteelhotel over en zette de renovatiewerkzaamheden voort. In 1983 trouwde hij met Caroline, een jong meisje uit Nederland en een van zijn eerste gasten.

Sindsdien leiden mijn vader Othmar en mijn moeder Caroline de ansitz met een passie die overal voelbaar is, of het nu gaat om de gastvrijheid die ze uitstralen of om de vele onopvallende, maar toch zo belangrijke details, zoals de historische dekenkisten en oude schilderijen, jachttrofeeën en antieke meubelstukken, die de charme van het Tiroolse kasteelhotel uitmaken.

Mijn ouders zagen zichzelf altijd als trotse behouders van de historie van het huis en hebben met veel fijngevoel en respect een esthetische plek voor jullie tijd bij ons gecreëerd.